Het begin.
Op het meest rechte stuk tussen de huisjes stond een oneindig lange tafel bekleed met allerlei tafelkleden.
Gewone witte maar ook oud roze met gedrukte witte bloemen, blauwe met gestikte patronen, vaal gele
met gehaakte randen en ga zo maar door. Hierop schalen bietensalades, pasteitjes met alle vullingen die je
maar bedenken kan, pannen soep. Een samovar* met hete thee, glazen flessen sap. De kwarktaart van
m'n overgrootmoeder. Potten ingemaakte paddestoelen.
*Samovar – Eigenlijk niks meer dan een waterkoker (samo betekend ongeveer 'zelf'
en var komt van varietj wat 'koken' betekent) alleen dan van ijzer, vaak enorm
groot en met patronen versiert. De oude versies waren voorzien van een dubbele
wand waar je hete kolen in kon doen zodat het water er omheen ging koken. Aan
de nieuwe modellen zit gewoon een stekkertje.
De inwoners van ons Datsja*-dorp Lembolovo hadden weer alles uit de kast gehaald, sommigen letterlijk,
om het eetfestijn, dat eens in de zoveel tijd werd georganiseerd, te laten slagen.
*Datsja – In Rusland hebben veel mensen buiten hun stadswoning een
buitenverblijf ergens in de bossen. Hier ontvluchten ze in de warme dagen de stad
en verbouwen ze groenten en fruit, stoken de kinderen fikkie, koken de ouderen
dagen lang en komen ze tot rust. Het ene huisje is kleiner dan het andere. De één
heeft een sauna, de andere een waterput. Heb je geluk met je buren dan deel je
deze voorzieningen met elkaar.
Hoe jong ik toen ook was, ik was hooguit vier, ik herinner me deze kakofonie van geuren, kleuren en vooral
smaken nog ontzettend goed. Het heeft mijn eerste herinneringen gevormd en de basis gelegd voor wie ik
nu ben. Mijn interesse in smaak, geur, textuur en liefde voor detail zijn hier geboren. Waarschijnlijk omdat
mijn dagelijks leven hier vol mee zit en ik, moet ik eerlijk toegeven, ook mijn best doe om mezelf hier zo
veel mogelijk mee in aanraking te laten komen denk ik er vaak met heimwee aan terug.
Welkom in mijn culinaire dagboek. Soms met sprongen terug naar mijn jeugd, vaak met belevingen van nu
maar altijd met eten als middelpunt.